schoon schip

Het gaat goed met onze stammoeder, al zijn de raadselen rondom de spoedopname van maandag in de loop der dagen alleen maar groter geworden. Zo werd vandaag geverifieerd of er iets van klopte, dat ze een paar uur opgenomen was geweest vooronderzoek?

Ja, zo'n bejaarde kan wel zoveel vertellen aan haar verzorgsters. Die komen elke dag even kijken hoe het gaat, en of de medicijnen op tijd worden ingenomen. Ook zij hadden  het beven al een paar keer meegemaakt. En dan maar paracetamol verstrekt, dat helpt altijd. Dankzij de moderne communicatiemiddelen  waren ze in staat geweest de symptomen vast te leggen op een filmpje. Dat, hoorden we, is al op 6 mei ter informatie opgestuurd naar oma's huisarts. 

Nooit meer wat van gehoord. Ook niet van het gegeven, dat hij twee weken later zelf met oma naar het ziekenhuis was gereden. Maar goed, het was dus waar, wat oma vertelde.

Aan de onderlinge uitwisseling schort nog wel het een en ander, constateerde mijn echtgenoot. Hij vreest dat de clanleden die het de dokter nooit hebben vergeven dat hij opa niet rustig thuis maar in het ziekenhuis liet overlijden  - "ik wil eigenlijk toch nog iets proberen" -  door deze nieuwe feiten niet positiever gestemd zullen raken. Hoewel oma heel tevreden over hem is, en wij blij mogen zijn over zijn bejegening bij haar soms weinig concrete maar wel vaak aan hem voorgelegde klachten. Ook dan biedt paracetamol vaak troost en verlicting.

Zelf hadden we afgelopen zondag met haar nog een zonnig ritje langs de bloesem gemaakt, en haar monter meegemaakt. Door gelukkige omstandigheden was onze auto net nog even door de wasstraat geweest en daardoor zeldzaam stralend schoon. Voor het eerst in zeven jaar, geloven we.