betrapt

Het is zeven uur 's avonds. De dokter van onze stamoudste aan de lijn. Om te melden dat ze door hem zojuist in het ziekenhuis is afgeleverd voor onderzoek vanwege hevig beven. Een klacht waar ze al langer af en toe last van heeft, maar hij had haar er nog nooit mee gezien.

De meest dichtbij wonende zoon wordt in zulke gevallen het eerst gebeld, maar die nam niet op. Logisch, dachten wij, hij viert natuurlijk de verjaardag van zijn vrouw met een etentje buiten de deur. Onze overkomst was niet nodig, vond de huisarts, al had de afdeling spoedeisende hulp zich over zijn patiënt ontfermd. Dus wij konden op weg naar het laatste concert van onze abonnementsreeks.

Tussendoor hebben we nog wel met het ziekenhuis gebeld, dat na het bloedonderzoek dat niks opleverde ook nog een CT-scan wilde afnemen. Toen ook dat geen bijzonderheden had opgeleverd kon ze weer naar huis. Ze zouden een taxi voor haar bellen. Want om daarvoor nou helemaal uit Arnhem over te komen was nou ook zo wat. Om half elf zorgde haar schoonzus ervoor dat de bijna 92-jarige haar serviceflat (geen nachtwaker meer) weer in kon.

Een half uurtje later zagen we onze eigen jarige schoonzus met haar man in het publiek zitten van "Pauw". Handig liet de camera hen zien naast Sophie Hilbrand maar ook alle andere sprekers. Terwijl ze echt niet gingen verzitten om maar zo vee; mogelijk in beeld te komen. Drie wethouders in hun familie, maar zij geen Hekkings.