vrijdag 23 januari 2015

pizzames

Heel Holland bakt. En Jamie, James en Nigella, en al die Masterchefs uit alle windstreken. Wie is de chef, Rudolph met zijn Bakery, 24 uur per dag kan je desnoods zien koken en zelfs in de Wereld Draait door heeft Kranenborg net weer een spectaculair lamszadel voorgeschoteld.
Ach, deden de omroepen maar zo ijverig aan publieksvoorlichting over tolerantie en democratie, kunst, politiek en litteratuur, de wereld zou er heel erg van opknappen.

Lekker belangrijk, die drang tot lekker laten eten. En drinken ook natuurlijk. We gaan morgen weer eens langs bij een oude vriendin - die altijd jonger zal blijven dan wij, maakt u zich geen zorgen. Voor haar zijn we speciaal naar Velp gegaan, om twee flessen betere wijn aan te schaffen bij Appeldoorn, die zich, zo hadden wij ontdekt, kan sieren met het predicaat de "beste slijterij van 2014 van Nederland" te zijn geworden. We gingen weg met twee St. Emilions, de wijn die mijn vader meer dan een halve eeuw geleden meebracht toen hij zijn vrouw en kinderen een gezellige kerst wilde bezorgen, en de "Niks"- regulering nog geenszins in zicht was. Ook de Zwitserse Fendant herinner ik me van toen. Zijn kennis had hij opgedaan in een zakenreis naar dat land.
 
oo lekker hoor, een buitenlands biertjee

Ook bracht hij naam en adres van een penvriendin voor me mee, de dochter van een collega uit Basel. Ik begon net met Duits op de middelbare school en zo kon ik mooi oefenen. Het was er eentje die ook nog Frans sprak, merkte ik toen ik in 1964 een weekje mocht komen logeren. Leerzaam was het. Strenge immigratiewetten bleken ook toen al in dat land te gelden. Akelige arrogante welvaart, ook dat. Nog geen vrouwenkiesrecht. Maar, dat was prettiger, ook kennismaking met het fenomeen van de pizza, zelfgebakken bovendien. 

Die culinaire stap voorwaarts kwam in Nederland eerst nog uit een supermarktpak. daarin zat een hoopje meel, en een cellofaanzakje als maatbeker. Maar ook, dat was reuze fijn, een klein kartelmesje met plastic heft. Zo kon je de pizza als het bakken gelukt was in mooie stukjes snijden. Genoeg voor het hele gezin. 

Dat mesje heb ik nog steeds, en de kleinkinderen eisen het omstebeurt op. "Ik wil deze keer het zwarte mes!" Twee schoolkinderen zijn deze week in ruzies op het schoolplein neergestoken.  Gelukkig zit aan het pizzamesje een ronde punt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten