Dove Schoof en iedereen boos

Stand.nl vanmorgen. Moet het kabinet reageren op de grootste en vreedzaamste demonstratie van de afgelopen twintig jaar? Driekwart vond van wel. Eén kwart van de reacties oordeelde dat Schoof zich doof mag houden. Onderzoeken of Israel de afspraken met Europa schendt met de slachting in Gaza is genoeg. De rode lijn is rekbaar.

Zondag ondernamen circa honderdduizend Nederlanders de reis naar het Malieveld om die rode lijn wel te trekken. Met veel rood in hun kleding. Mijn partner ging ook, maar negeerde de dresscode en beperkte zijn protest door bij de Hema op het station nog even gauw een rood parapluutje te kopen. Ik ging nog minder mee, een vorm van zelfbescherming. Tegen de onvermijdelijk volgende teleurstelling. Nieuwe bombardementen, nog meer onschuldige slachtoffers, geen perspectief voor de Palestijnen. Geen reactie vanuit ons daadkrachtige stuntelkabinet.

Zo kwam het dat ik met twee buurjongetjes op TV-West keek naar een blauwe meeloper in de zee van rode demonstranten. Succes hadden we niet, wel was er het gebruikelijke appelsapje met toch maar een half koekje want daar had mamma geen instructies over meegegeven dus mocht het van de buurvrouw. Ze kwamen eigenlijk klepperen - door brievenbussen hangen tegenwoordig immers geen touwtjes meer - om een oude krant te vragen voor hun moeder, die fikkie wilde gaan stoken. Oud papier ligt hier in royale voorraden, maar de buurman zelf was in Den Haag.

Hij liep er boos te wezen op de regering, die niet boos durft te zijn op Israel, dat veel te onredelijk boos is op zijn boze buren. Onze niet teruggevonden protestafgevaardigde ontdekte zelf in de massa een oude vriend van toen ze beiden nog tienerdochters hadden. Dat was dan wel weer heel toevallig. Een beetje zoals de zoon die zijn vader vroeg toen ze een verre treinreis naar Chicago maakten: "Jouw vriend woont daar toch? Misschien komen we hem wel tegen!", en de man in kwestie stapt bij de volgende halte in. Dát las ik net op Reddit; want op X ben ik goed boos.