grensgeschil

Langs deze bouwlift heeft onze buurvrouw de zware stoeptegels afgevoerd, die zij eerst had neergelegd op het paadje langs onze achtertuinen. Zo dacht ze de renovatie van haar huis en het opknappen van de overwoekerde tuin netjes te kunnen afronden. Daar was zij op aangesproken door haar hevig verontwaardigde achterbuurvrouw, die van de vijf honden. Besefte zij wel dat dat háár grond was?

Zo kwam het dat we in ons huis gisteravond opeens een actiecentrum hadden van alle buren die geen of hooguit één hond hebben, of hoogstens een zwart konijn. Koopakten met passages over het recht van overpad werden grondig bestudeerd, en de vergaderden kwamen tot de conclusie dat de boos geworden buurvrouw geen eigendomsrecht kan laten gelden op het pad. Integendeel, zelf behoort zij nog een strook van 75 cm breedte op haar eigen erf vrij te houden voor ons allen.

Een antwoord met dit standpunt gaat zij binnenkort ontvangen. In de hoop dat ze niet meer zo kort van memorie is, want dezelfde kwestie was ongeveer twee jaar geleden door het kadaster beslecht met het slaan van een paaltje. Toen ging het om haar grens met onze reizende rechter, die zich ook al niet had neergelegd bij haar visie. Dat paaltje staat nog op een foto die ons gelijk illustreert, maar vreemd genoeg heeft het sedertdien alweer het hazenpad gekozen. Onze buurvrouw is van na die affaire en kende het verhaal nog niet. Aan onze andere zijde gaan wij op afzienbare termijn nieuwe buren krijgen. Zouden die ook weer belaagd gaan worden? Dan wordt het tijd voor een rijdende rechter,  vrezen we..