We gingen er heen met onze kleinzoon. Van ons mocht hij spijbelen, nu hij eindelijk eens onder onze hoede was. Normaal gesproken ontfermt het kinderdagverblijf zich over hem, maar nu was zijn moeder in het buitenland dus die kon ons lekker toch niet corrigeren.
Bij de klim naar boven kwamen we langs het winkelcentrumpje, maar zelfs de drogist daar kon ons niet aan het vereiste type babymelk helpen. Niet leverbaar, vanwege de dorstige Chinezen die nog steeds hun eigen melk wantrouwen. In de supermarkt was gelukkig nog wel een pak van een ander merk te koop. We hebben de kleinzoon maar niet verteld dat daar een roze maatschepje bij zat.
Heeft het zin om met een kind van zeven maanden naar de dierentuin te gaan? Wij vonden van wel. De kas met al die groene planten, klaterend water en fluitende vogeltjes had zijn warme belangstelling. En dan al die kleurige vissen in de Ocean! Hij vond het geweldig. Die hele Baby TV (ja heus, tegenwoordig is er voor onze jongste jeugd een eigen zender op je televisiescherm) haalt er niet bij.
Maar even mooi als de planten en de vissen vond hij de terugrit, die we per trolleybus hebben gemaakt. Later sprak zijn zus (zes, nu bijna zeven) ons bestraffend toe: ze was het er grondig mee oneens dat hij zomaar gespijbeld had. ""Wij moesten wel altijd naar de Allio. Da's niet eerlijk." Dat we in wisseldienst met de andere oma en opa heus wel een dag per week op haar hadden gepast (zodat ze zelfs nog met ons op huizenjacht is geweest, want we woonden nog in het westen) dat was ze wèl mooi vergeten.
Wat een olijkerd!
BeantwoordenVerwijderen