de oogst is binnen

Aan haar verhuizing naar een bovenwoning hielden we het appelboompje

van onze dochter over. Al een paar jaar staat het nu in onze voortuin. Altijd verdween wat er aan appeltjes wilde groeien, voortijdig in de magen van steelse passanten. Pas dit jaar voor het eerst plukte de landeigenaar zelf de vruchten van onze plantaardige asoelzoeker, die in het voorjaar nog bijna stierf door een slordige steigerbouwer die de dakgoot kwam repareren. Nagenoeg gehalveerd zorgde het boompje voor een wanhopige maar smakelijke, friszure fruitoogst. Morgen gaan we ze laten proeven!