Onze nieuwe huisgenoot begint al een beetje te wennen. Hij slaapt inmiddels door tot een uurtje of zeven, dat is al een stuk comfortabeler voor ons.
De man die hem gedoogt is zijn grootste vriend,die houdt hij scherp in de gaten. Alleen als die de deur uit is, kom ik in aanmerking voor bewaking. Af en toe wil hij door ons ook even geknuffeld worden, voor alle zekerheid. Je weet immers maar nooit, voor je het weet zit je zó weer in het asiel.
Maar hij heeft een nieuwe riem, en hondensnoepjes die hij wèl lust Die smakeloze goedkope van de supermarkt bevielen hem niet. Mijn man investeerde zijn geld in een poepschep, zelf vind ik het simpele boterhamzakje wel zo gemakkelijk.
En we hebben al een boswandeling gemaakt en ons afgevraagd hoe je het gebod moet omzeilen dat voorschrijft dat je je hond te allen tijde "fysiek" aangelijnd dient te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten