voor scheuren naar de Wibra

Weer heel wat opgestoken in de bus. De mevrouw tegenover me die er al tachtig levensjaren op heeft zitten en dat eigenlijk wel genoeg vindt vanwege haar reuma, gaat naar Royal, nu Stan & Co geheten. Een vriendin ontmoeten, herfstzon oppikken op het terras. Vroeger, vertelde de vrouw, kleedde je jezelf daarvoor feestelijk en vooral netjes aan, nu moet je eerst bij de Wibra langs voor kleren met scheuren.

Zelf bewoog ze zich in betere kringen, liet ze wel doorschemeren. De paardenwereld, die lustte ook wel een versnapering. Prins Bernhard met vriendin, de naaldkunstenares uit de Dreesmanndynastie. Lieten zich er geregeld zien. Wim Kan kende ze goed, die was soms op zoek naar een opbeurend woord als hij weer eens in de put zat, meestal maar een weekje gelukkig. Wat zij aan hem vertelde gebruikte hij soms in zijn oudejaarsconference.

Kijk, dat zijn nog eens contacten waar je wat aan hebt. En leuke anekdotes pikte ze zelf dan weer op dankzij iemand die bij de Hoge Raad van Adel werkte. Die kon ze daarna mooi weer doorvertellen.

Jammer, bestemming bereikt. Zo'n bus rijdt soms te hard.