Dat viel aanvankelijk zelfs letterlijk te nemen. Ik zag haar niet staan als ik naar de bus liep. Tot haar ongenoegen. Ze had er mijn echtgenoot nog op aangesproken. "Hier in Arnhem zeggen we elkaar gewoon gedag hoor."
Vandaag, vertelde ze, we zijn inmiddels on speaking terms, miste ze haar andere buren, die recht tegenover haar wonen, wel heer erg. Niet dat ze mekaar nou overliepen,maar normaal gesproken kwam ze er toch wel zo eens per maand op de koffie. Ze zaten inmiddels al een jaar of wat op Bonaire voor zijn werk. En ze gaan nog drie jaar wegblijven maar waren heel recent net verhuisd naar Sint Maarten.
"Ze waren goed gebarricadeerd," vertelt ze. Bekend veronderstellend dat ik weet waar dat op slaat. De hevigste orkaan aller tijden die er een paar uur geleden net overheen is geraasd: ja ik weet het. Maar hoe komt zij eigenlijk zelf aan die actuele kennis? Alle verbindingen zijn toch weggevallen?
"Heb ik net nog gezien gezien op de app," zegt de 83-jarige. Duidelijk van de nieuwste snufjes voorzien.
Recenter nieuws heeft zij toch ook niet. Maar als we een halve dag later onze avondronde doen met onze hond klinkt grote vrolijkheid uit het pand van de Antillengangers. Gelach en gelag, zoals de huisbewaarder zo af en toe zijn vrienden en vriendinnen aanbiedt. Deze eerste orkaan zal dus wel voldoende goed zijn doorstaan, mogen we hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten