soep met brokken

Onze Britse dochter was weer een weekje hier, voor het onderhouden van contacten met het moederland. De Brexit was trending topic, in deze dagen. Haar lievelingsland heeft de vriendschap opgezegd, hoe nu verder? 

In haar straat reed ondertussen een auto van de BBC voor, om de opinie van haar Londense vriend te vernemen. Hij verbleef met zijn ouders in haar woning, voor een korte trip in de omgeving van Glastonbury. Maar zelfs daar weten ze je te vinden, als ze je nodig hebben voor puntige meningen. 

Hier hebben we er zo langzamerhand ook een ontwikkeld: de soep eerst maar eens even laten afkoelen. Alle exit-leiders hebben het hazenpad gekozen, en laten ons met de brokken zitten. Nog maar eens goed knopen tellen, Britten. En dan zonder al te veel kapsones vragen of jullie gewoon weer mee mogen doen.

 

 

witte zwanen, zwarte zwanen,
wie gaat er mee 
naar Engeland varen?
Maar Engeland is gesloten,
en de sleutel is gebroken,
is er dan nog een 
(Frans) Timmerman,
die deze sleutel maken kan?
 



Voorlopig is de werkelijkheid dat de douanier onze dochter bij terugkeer ondervraagt. Wat komt ze eigenlijk doén in Brittanje? 
Verbolgen voegt ze hem toe dat ze al acht jaar in zijn land woont en werkt, belasting betaalt en ondertussen ook nog bezig is Europese afnemers te vinden voor Britse schoenen.
Kan hij het daar mee doen? 

Beteuterd verontschuldigt de ongastvrije beambte zich: hij heeft de regels ook niet zelf bedacht. 

Vandaag is ondertussen daarginds ook nog het rapport over Irak uitgekomen. Die oorlog is de UK ingerommeld met misinformatie, blijkt daaruit nog maar eens. Pas daar toch voor op, mensen! Laat het niet wéér gebeuren!