We konden de muziek van de zestiger jaren vastleggen op de Uher, een spoelenrecorder. Goed voor onze kennis van de top-twintig, en het bijschaven van onze moderne talen. Ook de teksten van Ja Zuster, Nee Zuster en de oudejaarsconferences van Wim Kan konden wij ons gemakkelijker inprenten dankzij dit moderne medium.
De cassette moest toen nog worden uitgevonden, een nog grotere innovatie. De radio kwam in die tijd de liefhebbers tegemoet met uitzendingen voor zogeheten "geluidsjagers". Pas nog weer veel later kregen de luisteraars per radio piepjes en bliepjes aangeboden, waarmee je de eerste generaties homecomputers kon programmeren. Geheimzinnige signalen, ware teisteringen voor het oor, een heel kwartier werd er mee gevuld. De deur naar de toekomst ging open.
En nu, terwijl onze Engelse'dochter moed aan het verzamelen is om het linksrijden in een auto onder de knie te krijgen, staan de kranten vol met beschouwingen over de opmars van de zelfsturende auto's. De vooruitgang staat niet stil. Straks mag je niet eens meer zelf aan het stuur komen. Voor haar theorie-examen is onze dochter al geslaagd, maar had ze die moeite eigenlijk wel moeten nemen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten