aarzeling

"Ik heb... aarzelende honger."  Mijn kleinzoon zoekt een woord om aan te geven hoe dringend noodzakelijk het is om hem iets eetbaars, een koekje desnoods, of liever nog twee, te geven om hem in leven te houden. 

Freud zal er aan te pas moeten komen om te duiden om welke reden hij juist op deze Ersatzname is uitgekomen. Maar dat het om een ernstig geval van trek ging, was duidelijk. 

En dat terwijl ik nog deze morgen mijn hond er bij de ochtendwandeling van heb moeten weerhouden vijf heerlijke maar afgedankte boterhammen met Nutella van straat op te rapen en weg te schrokken. Ik denk aan de moeder die in alle vroegte heeft staan smeren en aan de jongen die nog vóór hij bij school aankwam zijn trommeltje al had leeggemaakt om ruimte te maken voor snoep en/of snacks in de lunchpauze.

De hond  heeft zijn mond vol en biedt dapper tegenstand, maar het lukt me toch zijn broodbuit uit zijn bek te wurmen en over de heg van het volkstuincomplex weg te mikken, onbereikbaar voor hem. De koningsvarens met ochtenddauw helpen me mijn handen weer schoon te krijgen.  Het beest haalt zijn schade 's middags in door het eenjarig kleinkind dat met zijn hongerige broer is meegekomen zijn koekje te ontfutselen. 

Gehuil, niet eens om de diefstal zelf maar meer om de heftige uitval van zijn moeder, die vooral boos is op de hond omdat het vrouwtje nog zó beweerd had dat hij zich niet zo laagwaardig zou misdragen. Toen later de tafel was gedekt voor de broodmaaltijd en er ook nog een Duits broodje in de hond dreigde te verdwijnen - wie zet nou ook die kaars zo dicht bij oma - was de maat vol.

De hond werd verbannen naar het terras en drukte zijn dropneus tegen het raam. Een hondse versie van het ,meisje met de zwavelstokjes, dat buiten kou lijdt terwijl binnen een copieus kerstdiner wordt verorberd. De kansen op asiel bij onze dochter zijn vandaag voor Floris ernstig geslonken, vrezen we. Aarzelend honger hebben zou veel beter voor hem zijn.