Gisteren was het de dag van verlenging van onze jaarkaarten voor de dierentuin. Floris en ik gingen alvast in de rij staan, opa haalde moeder en kinderen uit de Rozenstraat op. Zo kon ik zien hoe Burgers' Zoo een topdag beleefde. Busladingen vol, auto's twee rijen dik, het stroopte op ver buiten het park.
En toen: ja hoor, daar draafde de directeur himself aan ons voorbij, geassisteerd door zijn puberzoon. Ze snelden naar het tweede toegangshek, om ook dat open te stellen. Met veiligheidshesje en directieve armgebaren geleidde de hoogste baas hoogstpersoonlijk de bezoekers naar hun parkeerplek. Snel genoeg was nu de file weggewerkt en iedereen binnen, en kon ik veilig oversteken naar de kiss-and-ride strook waar mijn familie uit de automobiel kwam. Floris moest instappen, want ook al heet hij bij mij Floris-met-de-leeuwenpoten, hij mag niet naar de collega's in de Zoo.
In het Openluchtmuseum, daar is hij wel welkom. Wij genoten zonder hem toch van een topdag, die begon met de vliegende hond die even niet vloog (paraplugedrocht iets links van het midden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten