co kreeg de zak

Had je dat een maand geleden ook maar een beetje kunnen bevroeden? Ik vraag het aan de hond. Hij sleet toen zijn dagen in een cel, nauw twee meter breed. Prima verzorging, daar niet van. Maar over zijn verleden niets bekend, zijn toekomst ongewis.

Nu heeft hij weer mensen gevonden die van hem houden, en hij houdt van ons. En hij komt nog eens ergens, de Planken Wambuis, het Arnhems Oerbos, Münster. Vandaag hebben we hem meegenomen naar het Deelerwoud. waar hele kuddes reeën je pad kruisen en wilde zwijnen hun wroetsporen achterlaten als bewijs van hun aanwezigheid. 

Heerlijke geuren in prachtige natuur Zelfs cantharellen konden we hem laten zien, en dat hadden we de afgelopen decennia zelf alleen nog maar in Scandinavië beleefd. Dus ik bedoel maar.

Floris gebruikt de enige stoel die nog over is van oma's bankstel als zijn fauteuil, en als hij ziet dat ik zijn oogdruppeltjes pak springt hij er enthousiast en behulpzaam in. Hij laat zich de behandeling geduldig welgevallen, want daarna krijgt hij een snoepje. Zo gaat hij er ook al bij voorbaat van uit dat als de baas hem uitlaat daar een ritje met de auto aan vast zit. Dat komt doordat het baasje zijn poep liever met een strandschep verdonkeremaant, in het bos. Het veel handiger oprapen met een over je hand getrokken plastic zakje laat hij liever aan mij over. Dat vindt hij vies. Zo maken we samen de avondwandeling, als een allochtoon gezinnetje. 's Morgens als het vroeg is ben ik voor het uitlaten  altijd in mijn eentje de klos, maar ja, ik wou ook zo graag een hond.

Het beest probeert er in te geloven dat we hem niet in de steek zullen laten, maar voor de zekerheid laat hij zich af en toe ter geruststelling flink bekroelen. Baasje kan nauwelijks naar de wc of hij wordt al gemist; maar als hij echt weg is vlijt de hond zich neer aan de voeten van zijn second best oplossing, en dat ben ik. We leiden er maar uit af dat hij wel tevreden is met zijn nieuwe omgeving.

Ik, die het hele Deelerwoud door moest met het poepzakje, al vroeg door Floris van inhoud voorzien. Nergens in het hele woud een prullenbak te vinden. Toen maar in de auto meegenomen. Pas bij het ijsje van Co in Hoenderloo was er een bak. Van Co, die ook voor ander straatmeubilair had gezorgd. Bankjes, een houten zwijn, een houten moeflon die je niet mocht aanraken, een wonderbaarlijke aankleding. Co kreeg Floris' poepzakje van ons cadeau. Eigenhandig in zijn bak gedeponeerd door het baasje. Een historisch ogenblik. Al zei de dader er nog wel een doorleefd "blèhh!!" bij.