leed vermaak

Pauw had het gisteren nog zó beloofd: morgen weer iets een beetje gezelligers. Nou, dat kan hij met het doodgaan van Johan Cruijff toch nooit bedoeld hebben. Zijn hele uitzending was er aan gewijd. Na dagen van terreurleed waren we wel toe aan minder Brussels nieuws. Maar de dood van onze eigenste Koning Voetbal dompelde 'de hele media' in onpeilbaar veel diepere droefenis dan de bloederige aanslagen op Zaventem en de metro. Nu al zijn daar 31 doden geteld, maar die ene dode van vandaag telde toch zwaarder voor de Hollanders.

 Op alle geëigende plekken stapelden bloemen en waxinelichtjes zich in rap tempo op, en even was Nederland wereldnieuws. Op radio en tv was het een en al Johan  en iedereen die ook maar iets van een persoonlijke ontmoeting met hem had gehad mocht naar de studio komen om herinneringen op te halen. Waarna de presentatoren bij Pauw de dag mochten afsluiten met hun herinneringen aan wat ze die dag over Johan hadden kunnen uitzenden.

o ja, vandaag was ook Karadic een beetje wereldnieuws. Hij kreeg veertig jaar voor genocide en zal dus levenslang moeten boeten. De buitenkant is mooier.

Macabere heldenverering, waarbij we gelukkig wel nog een alternatief hadden: Als je Johan wilde vermijden kon je je hart ophalen bij het lijden en sterven van Jezus, live te zien in de Passion. Met extra marechausseebewaking, dat dus wel. Maar het liep weer goed af. Jezus, bedankt.