koek en appels

Minister Jet Bussemaker heeft vandaag Neerlands "beste" leraar Nederlands  bekroond, in het radioprogramma De Taalstaat. Het is meester Koek geworden. Een paar weken lang hebben we docenten gehoord en horen bejubelen door hun leerlingen, tevreden over de manier waarop ze les krijgen in taalbegrip. Zoals de winnaar zei: ik ben echt niet de enige, er zijn heel veel goede leraren. Jet gaat hen gebruiken in de campagne voor meer en betere docenten.

'Non scolae sed vitae', niet voor de school maar voor het leven onderwijzen wij

Jet zelf had ook zo'n favoriete lerares Nederlands, vertelde ze. Die blijkt ook nog eens de vrouw van Job Cohen te zijn, die wij nog kennen als de ceremoniemeester voor de huldiging van Rob van Amerongen over wie we gisteren nog schreven omdat we het er op 30 april ook al over hadden gehad. De cirkel is rond, al heb ik dan nog niet verteld dat de PvdA-vrouwen uit Noord-Holland Jet en haar collega Marleen Barth al in huis haalden toen zij nog maar net in de Tweede Kamer waren begonnen. Ook van wat meer nabij zijn zij door Tiktijd dus bezichtigd en beoordeeld, zo gaat dat..

De minister van Onderwijs zei zich te storen aan taalfouten in ambtelijke stukken, dat is een handicap die je oploopt bij het leren redigeren. Maar, stelde ze ons gerust, gelukkig vaak genoeg doorstaan de teksten haar toets van kritiek. Hoogstens vraagt zij nog om minder ingewikkelde formuleringen, voordat Kamerleden er mee lastig gevallen gaan worden. 

Ambtenaren op de kast jagen lukte ook mij al vroeg. In mijn stage in Brussel op het Bureau van  de Woordvoerder voor EU-commissaris Sicco Mansholt van Landbouw moest ik een persbericht maken over de verstrekking van gratis appels

tomaat ook best wel lekker, mits vers

op scholen en in bejaardentehuizen, door tussenkomst van Europa. Ik maakte er meteen maar twee. Het ene in de snorkende propagandataal die verwacht werd.  Het andere in een spottende toonzetting. Zo raakten de boeren immers van hun anders toch maar doorgedraaide fruit af, en vingen ze nog wat poen. Europa kon er goede sier mee maken.

Mijn chef waardeerde die benadering en stuurde beide teksten de organisatie in, zodat de afdeling appels ze na vertaling op inhoud kon controleren. Zijn voorspelling kwam uit: "Geen gevoel voor satire," wist Rudy Simons Cohen (geen familie van die andere Cohennetjes) van de landbouwambtenaar.  Hij kreeg gelijk. Dat vonden we allebei een hoogst vermakelijk resultaat.