verdacht gemaakt

"Het is volbracht." Hier in huis ontspint zich een discussie over dat zinnetje. Ons christelijke ochtendblad haalt het op naar aanleiding van het overlijden van Els Borst.

De minister van Staat, gerespecteerd om de acht jaar die ze ons land als minister van Volksgezondheid heeft gediend, is, zo werd het gisteravond de wereld ingeslingerd, "onder verdachte omstandigheden" dood gevonden naast haar auto in de garage van haar huis in Bilthoven. Meteen denken we aan méér dan een natuurlijk overlijden, afgericht als we zijn door de hijgerige media van tegenwoordig. Vrouw van 81 overvallen, zoiets toch minstens. Hadden ze 119 ook maar niet moeten bellen, stom natuurlijk. Meteen werd roodwit lint  om de plaats delict gespannen, en een witte tent opgetrokken, zodat een diepgravend sporenonderzoek kon worden ingesteld.

Scrooge, uiteindelijk ook nog geliefd, vond grafrust in Deventer

Terwijl haar alom lof wordt toegezwaaid door politici uit verleden en heden. blijft deze merkwaardige aanpak me bezighouden. D 66-ster Borst heeft zich ingespannen om in Nederland een humanere wetgeving rondom euthanasie tot stand te brengen. Dat was geen licht karwei, tegen de gevoelens van de tegenstanders in. Zouden die nu alsnog hebben toegeslagen? De woorden die Gods zoon  bij zijn kruisiging sprak had Borst natuurlijk ook niet moeten citeren, toen haar wetsontwerp het uiteindelijk bleek te hebben gehaald. Ze waren haar ontglipt maar waren nooit bedoeld om te kwetsen, vindt mijn huisgenoot, toch niet bekend om zijn grote liefde voor neoliberalen

Maar moord zal het nu toch wel niet meer geweest zijn, vinden we. En al was ze ziek volgens die andere prominente partijgenoot van haar, de kinderboekenschrijver Jan Terlouw, het zal toch ook niet geweest zijn dat ze als ervaren arts niet aan haar eigen pil van Drion had kunnen komen nu ze hem goed zou kunnen gebruiken voor een eigen milde dood. Dan kies je daar ook de garage niet voor uit.

Houden we het daarom toch maar op een gewoon overlijden, ongetwijfeld toch al te vroeg naar de zin van de kinderen en kleinkinderen. Een genadiger dood dan deze zoveel onnodige ophef veroorzakende variant had ze echt wel verdiend, de hoogbejaarde dame die destijds door Van Mierlo en de zijnen als vrijwilliger was aangewezen om de partij als lijsttrekker te redden, met de legendarische woorden: "Het is een meisje georden, en we noemen haar Els."