tweelingen

""Twins"" heet het beeld waar wij naar zijn gaan kijken in Nijmegen. Ook in Oosterhout hebben we vaak Twins gezien. De ene tweeling staat in het museum, de andere Twins op het sportveld. Gemeenschappelijke eigenschap: goed kunnende bewegen.

De sportende Twins doen aan honk- of softbal op niet onverdienstelijke wijze. Familieleden waren gaan wonen in Noord-Brabant en zochten vertier en bezigheden buitenshuis. Dat werd ballen gooien en ver weg slaan, en dan rondjes lopen in het streven punten binnen te brengen. Weer anderen kozen een functie in het clublokaal achter de bar, of gingen liever besturen. Die Twins profiteerden van onze familie en bloeiden op.

botsende Twins

De meer artistieke Twins zitten elkaar in de haren, die ze, dat moet gezegd worden, niet meer hebben. Ze zijn een van de creaties van Christiaan Zwanikken. In museum Het Valkhof staan zijn computergestuurde apparaten opgesteld die ontvleesde schedels veranderen in de fantasie prikkelende magische figuren.

Een  roofvogel duikt op een Duracel-beest. Zaaddozen converseren met elkaar, met lispelende mondjes.

lispelende mondjes

De Tweeling brengt zwenkarmen als hun lichamen in beweging. Hun twee ex-bokken-(?)koppen voeren een dans uit van toenaderen en uitwijken. Soms slaan de koppen door en kletteren vol rivaliteit hard tegen elkaar. Tijd voor een rustmoment en enige bezinning. We verleggen de aandacht naar het 'ezeltje' in de tredmolen. Een jongen van een jaar of acht staat er gebiologeerd en met opengevallen mond naar te kijken. Nee, dat is nu eens geen Zwanikken-schepping. Eerder een jonge mens, die toekomstperspectief ziet in de kunst. Eigenlijk dus toch een echte Zwanikken.