blauwe ogen

Muizen eerst vreselijk bang maken voor de geur van kersen, en ze dan kinderen laten krijgen. Het resultaat: ook de minimuisjes gaan op de vlucht voor de kersen. Voor deze wetenschap zal toch wel minstens een Ig nobelprijs in het verschiet liggen, lijkt me.

Dat lees ik, terwijl ze op de radio vertellen dat de diensttijd toch eigenlijk wel heel goed was om een kerel van je te maken. Vandaag bezingen reservisten op een brainstormsessie in Hollandsche Rading de mooie kanten van het zo af en toe meedraaien in het leger. Helemaal niet slecht voor je carrière, moet je natuurlijk wel een baas treffen die je een paar maandjes kan missen terwijl jij op missie bent,naar Bosnië of zo. Rijk kom je er van terug, met een schat aan ervaring. Scheelt je bedrijf ook weer een dure persoonlijkheidstraining.

vredesmisie

Daags daarvoor jammer nou, hadden we de echte ervaringsdeskundigen al aan het woord gehoord. De jongens die dachten mooi werk te gaan doen; maar geen vrede kwamen stichten maar juist een oorlog moesten zien te overleven.

Doodsnood hebben ze ervaren, en de angsten en de instincten zijn ze nooit meer kwijtgeraakt. Boordevol posttraumatische stress zitten ze. Ongeschikt geworden voor de maatschappij. Korte lontjes overgehouden, losse handjes. Huwelijk kapot, baan kwijt, ziek.

Soms brak de ellende pas jaren na hun terugkeer door. Tegen een stootje kunnen was immers de norm. Ik moet aan de muisjes denken, aan de pappamuizen die met stroomstootjes bang gemaakt worden en dat in hun sperma doorgeven. Op dezelfde manier programmeren we natuurlijk ook agressie. Daar weten ze volgens mij in Syrie alles van, en trouwens overal waar op onverklaarbare wijze moordlust hoogtij viert. Burgeroorlog waar ook ter wereld, de omstreken moeten we maar een beetje ruim nemen en de definitie van burgeroorlog ook. Want dat de Palestijnse kwestie nog steeds niet is opgelost is natuurlijk ook een schandaal. Nog een wonder dat we het in Europa nu al een paar jaar rustig hebben weten te houden.