misser president

Eindelijk is het zover. De laatste dag breekt aan waarop de Amerikanen zichzelf van hun Trumptrauma kunnen bevrijden. Wie, zoals ik, de gebeurtenissen gevolgd heeft zou, net als ik, kunnen geloven dat hij geen middel geschuwd heeft om zijn verlies zo groot als maar mogelijk te maken. "Sir, sir, u alleen heeft het vermogen de wereld te redden en daarmee historie te schrijven. Word de biggest loser aller tijden. Thank you sir, for your courage".

Ondertussen ben ik al sinds augustus vol optimisme. Doordat ik mijn nachtrust opofferde om getuige te zijn van de introductie van het Democratische antwoord op het terugtreden van Biden. Harris en Waltz, een sprong in het duister en in het diepe. Vrolijkheid en hoop bleken ze uit te stralen. Morgen gaat dat, na een vlekkeloze intensieve campagne, lukken. Trump hielp een handje door zijn zalen leger en leger te krijgen, na scheldpartijen en doodsbedreigingen culmineerde zijn optreden in fellatio met de microfoon, aanstootgevender nog dan zijn onweerstaanbare aanbod vrouwen te beschermen of ze het willen of niet. Ik lach alle Amerikadeskundigen uit. Niks nagelbijten, niks nek aan nek, niks "stolen" verkiezing. Amerika is het net op tijd eindelijk eens, en is verbroederd. Op naar een zonnige revival en een mooie toekomst. Dankzij de gedeelde afkeer van de stemmende meerderheid. Dank, former guy.Tot nooit meer ziens, forever former misser President.