Een jackpot van drie miljoen binnenhalen bij een inzet van zeven euro. Het kan je zelfs in Nederland overkomen, in Enschede nota bene. Gisteravond gebeurd, meldt de radio.
Maar ik kom nooit in casino's. Tenzij gedwongen, zoals in Rotterdam waar je de parkeergarage niet uitkomt zonder door de entreehal van het gokpaleis te moeten gaan. Voor een sanitaire stop reuze geschikt, dat wel. Ik heb er balorig op de heen- en de terugweg gebruik van gemaakt. Maar voor het overige kom ik niet verder dan de staatsloterij. Dat is niet ver. Veertig jaar inleggen heeft één keer een prijs van honderd euro opgeleverd. Toevalligerwijs net gisteren binnengekomen trouwens.
Zouden ze bij de organisatie door hebben dat ik in toenemende mate de zin van het meedoen was gaan betwijfel? Je blijft, uit sleur en gemakzucht, om je-weet-maar-nooit, omdat er toch altijd mensen zijn die wel iets substantieels winnen en dan hopelijk gelukkig worden, omwille van de vrijwillige zij het je eigen belang dienende, extra bedragen die in de staatskas vloeien.
Op haar eigen verjaardagsfeestje kwam Madame Bon-Bon opdraven, helemaal vanuit het wufte Frankrijk, uitgedost in veel tule en met een koffer vol cupcakes, versiermiddlen en meer dan genoeg spuitroom. Schorten voor, handjes wassen, en aan het werk.Twee en een half uur zorgde ze voor een hilarisch kinderfestijn. Heel erg fijn voor pappa en mamma ook. De tip over deze manier van uitbesteed feestvieren is op zaterdag, toen nog de laatste ploeg volwassen feestgangers werd ontvangen, welgemeend doorgegeven aan de eveneens hoogzwangere vrienden van het ouderpaar, met een binnenkort ook zes jaar wordende dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten