opstandig leesvoer

Sommigen in ons huis lezen De Groene, weer anderen bladeren Opzij wel eens door. Nu moeten we geloven, dat dat weekblad voor de intelligentsia het maandblad voor de ontevreden vrouwen wil gaan overnemen.

"Wij passen wel bij elkaar," probeert de waarnemend hoofdredactrice van Opzij het nieuws minder absurd te laten lijken. Het blad is in de etalage gezet door de Weekblad Pers, die de eonomische dip aangrijpt om opruiming te houden onder de minder rendabele titels. Voetbal International en Vrij Nederland mogen nog blijven.



ontevreden vrouw ondanks groene overgang

Ook onze ouders lazen De Groene al, en nooit was dat orgaan levensvatbaar. Het bestaat toch al sinds 1877 als het oudste en vooral onafhankelijkste weekblad van Nederland. Het richt zich op de vrijzinnigen van geest. En het abonneebestand schommelt mede daardoor al jaren tussen hooguit twaalf-, en nu dan zo'n 18.000 liefhebbers. De redacteuren accepteerden wereldvreemde lonen, ervoor schrijven was erewerk.

Het Bedrijfsfonds voor de Pers hield de uitgave overeind. Wel betrok De Groene al meteen ook al het internet bij zijn verschijningvormen. Het is nu een magazine maar was vroeger een krant, die in adreswikkel bij ons op de mat plofte.

Ik las al vroeg het meest begrijpelijke: het commentaar van de twee vissen in de kom die samen de wereld bespraken. Opland maakte cartoons. Jeanne van Schaik-Willing bracht cultuur. Zo zette ik voorzichtige eerste stapjes in de serieuze wereld. Mijn echtgenoot liet zich impregneren door AntonConstandse, de buitenlandspecialist. Het trof natuurlijk dat ook mijn toen nog kandidaat-levenspartner niet onbekend was met dit links-liberale periodiek. Hij was het trouwens die mij voor een verjaardag al weer ver na de menopauze een jaarabonnement op Opzij cadeau deed. Ja, wat moet je de vrouw die alles al (achter de rug) heeft anders geven? 

Zo komt het dat ik na dat jaar niet alleen Vrij Nederland bekostig, maar tegenwoordig ook het vrouwenblad. We maakten mee hoe Martin van Amerongen overstapte van VN naar De Groene, en Xandra Schutte hoofdredacteur werd van VN. Nu is zij dat bij De Groene. Kortom een wereld van verrassende overstapjes en transfers. waarbij die van de Voetbal Internationals verbleken. Rijk worden de redacteuren er niet van, maar in deze branche hoeft dat ook niet. Als de geestelijke doelen maar bereikt worden.

We gaan dat nauwlettend volgen. De reclames op de achterkant van de redactionele pagina's voor dure whisky's, kostbare schoenen of extravagante parfums slaan we gewoon over, mochten ze de groene overname overleven.