tijd gepasseerd

Als het toch regent is een bezoekje aan een museum altijd de moeite waard, ook al ligt het in Hengelo. Je hebt er daar twee van, een in Gelderland en nog een Hengelo in Overijssel. Daar vielen 131 doden bij de tientallen bombardementen die de industrie ter plaatse - textiel, maar ook metaalindustrie - moesten uitschakelen. 

Aan de wederopbouw was een speciale ruimte gewijd. Op veel van die oude foto's zie je de Co-op, de winkelketen waarvoor mijn vader werkte. Hij kwam er vanuit het hoofdkantoor in Rotterdam wel eens op werkbezoek, in het oosten van het land. Een beetje meer maar nog altijd sobere welvaart lag in het verschiet. 

Nu iedereen een foodprocessor heeft kunnen de oude spullen worden opgeruimd. Vleesmolentjes, snijbonenmolentjes, koffiemolens, een spiraalschiller voor appels, allemaal terug te vinden in de kelder van het Hengelo's Museum. Waar ze in de speelkamer ook hun lokale versie van Monopoly bewaren.

vrolijke baby

Nederlandse baby's glimlachen meer dan hun Amerikaanse leeftijdsgenoten. Dat meldt nu.nl.

Onze baby's tussen de zes en twaalf maanden zijn opvallend vrolijk en tevreden, volgens een artikel in het European Journal of Developmental Psychology. De Amerikaantjes maken meer lawaai en zijn actiever.  .

De onderzoekers van de Washington State University en de Radboud Universiteit Nijmegen zoeken de verklaring in verschillen in opvoedingsstijl. Rust en regelmaat, versus stimulans, om het kort te zeggen. De Nederlandse ouders worden beloond met knuffeliger kinderen. Lekker pûh. 

Hoe dan ook, ik meld hier dan toch maar even dat onze puur Hollandse jongste kleinzoon, nu zeven maanden, en daadwerkelijk een vrolijk en knuffelig kind, volgens ieder die het horen kon zijn eerste woordje gezegd heeft. En nee, het was geen mamma, geen pappa. 

De knaap sprak onmiskenbaar wel de naam van zijn broer uit. "Adduh!", het was overduidelijk dat hij er nog trots op was ook. Blij ons een pleziertje te kunnen doen.  Hij was dan ook best bereid hetzelfde nog een paar keer te zeggen. 

Een spelletje olijk "nee' schudden met iedereen beviel hem daarna ook uitstekend. Of zou hij er juist gezellig "ja" mee bedoeld hebben? Het was per slot van rekening zondag, de dag van de Griekse verkiezingen. Die zeggen "néh" en ook zij doen  dan juist "ja".

pizzames

Heel Holland bakt. En Jamie, James en Nigella, en al die Masterchefs uit alle windstreken. Wie is de chef, Rudolph met zijn Bakery, 24 uur per dag kan je desnoods zien koken en zelfs in de Wereld Draait door heeft Kranenborg net weer een spectaculair lamszadel voorgeschoteld.
Ach, deden de omroepen maar zo ijverig aan publieksvoorlichting over tolerantie en democratie, kunst, politiek en litteratuur, de wereld zou er heel erg van opknappen.

Lekker belangrijk, die drang tot lekker laten eten. En drinken ook natuurlijk. We gaan morgen weer eens langs bij een oude vriendin - die altijd jonger zal blijven dan wij, maakt u zich geen zorgen. Voor haar zijn we speciaal naar Velp gegaan, om twee flessen betere wijn aan te schaffen bij Appeldoorn, die zich, zo hadden wij ontdekt, kan sieren met het predicaat de "beste slijterij van 2014 van Nederland" te zijn geworden. We gingen weg met twee St. Emilions, de wijn die mijn vader meer dan een halve eeuw geleden meebracht toen hij zijn vrouw en kinderen een gezellige kerst wilde bezorgen, en de "Niks"- regulering nog geenszins in zicht was. Ook de Zwitserse Fendant herinner ik me van toen. Zijn kennis had hij opgedaan in een zakenreis naar dat land.
 

oo lekker hoor, een buitenlands biertjee

Ook bracht hij naam en adres van een penvriendin voor me mee, de dochter van een collega uit Basel. Ik begon net met Duits op de middelbare school en zo kon ik mooi oefenen. Het was er eentje die ook nog Frans sprak, merkte ik toen ik in 1964 een weekje mocht komen logeren. Leerzaam was het. Strenge immigratiewetten bleken ook toen al in dat land te gelden. Akelige arrogante welvaart, ook dat. Nog geen vrouwenkiesrecht. Maar, dat was prettiger, ook kennismaking met het fenomeen van de pizza, zelfgebakken bovendien. 

Die culinaire stap voorwaarts kwam in Nederland eerst nog uit een supermarktpak. daarin zat een hoopje meel, en een cellofaanzakje als maatbeker. Maar ook, dat was reuze fijn, een klein kartelmesje met plastic heft. Zo kon je de pizza als het bakken gelukt was in mooie stukjes snijden. Genoeg voor het hele gezin. 

Dat mesje heb ik nog steeds, en de kleinkinderen eisen het omstebeurt op. "Ik wil deze keer het zwarte mes!" Twee schoolkinderen zijn deze week in ruzies op het schoolplein neergestoken.  Gelukkig zit aan het pizzamesje een ronde punt.

offerte in aantocht

Een "drie" voor de kwaliteit van onze badkamer. Ja, dat oordeel zouden wij ook hebben als we ons een nieuwe zouden willen verkopen. 

Het worden weer interessante tijden. Van mijn schoonfamilie bestaat de anekdote, dat de aannemer die een nieuw dakraam kwam installeren  de deur weer uit kon met een koopafspraak voor een door hem nieuw te bouwen woning aan een toen nog romantische kronkelweg in Goes, die later jammer genoeg werd rechtgetrokken om het toenemende snelverkeer te kunnen verwerken.

Altijd oppassen dus. Maar ja, ons toilet boven is steeds onbetrouwbaarder geworden en heeft nu helemaal de geest gegeven. Met zelfgetapte putsen water houden we nog iets van een loospunt in leven, maar hier is ingrijpen toch echt wel dringend geboden. Geen wonder dat mijn echtgenoot dan ook maar meteen het bad wil laten slopen, alsmede de douche wil laten vervangen door een inloopdouche. Zijn recente bezoekjes aan bij de tijd gebrachte hotelkamers hadden hem daarover enthousiast gemaakt.

Wat ook hielp was de kleine overstroming die recentelijk ontstond toen onze kleindochter in bad was geweest en het water liet weglopen. Verstopte afvoerbuizen maakten dat het badwater in de douchebak omhoog kwam en een weg de badkamer uit en de gang in vond. Niet eens door over her randje van de douchebak te lopen , maar door onderdoor een uitweg te vinden. Onze maat was vol, want uit het plafond was ook al eens een lichtspotje - slecht geplakt, waarom moet ik nu opeens aan Toet Ank Amon denken? - naar beneden gesodemieterd. Het ventilatiesysteem was ook al zo knullig, al kan je het bedienen met een trekschakelaar. De afgezogen lucht met waterdamp komt niet verder dan onze zolder, waar zoals bekend mijn huisgenoot een uitgebreid modelspoorbaancomplex heeft opgebouwd, dat vanzelfsprekend niet mag wegroesten. We zijn de NS niet!

Mijn idee van een bidet maakte geen kans, maar vloerverwarming natuurlijk weer wel. In het huis van zijn dochter staat mijn man graag op sokkenvoeten bij te warmen in haar keukentje, vandaar. Nou ja,misschien krijg ik wel een handoekenrek. We zijn benieuwd naar de uitgewerkte voorstellen. U hoort er nog van.

bruisend Haagje

Er mag dan IAmsterdam zijn, maar de Haginezen kunnen er ook wat van. City-marketing noemen ze het, als gemeenschapsgeld wordt uitgeven aan propagandafilmpjes. Op "Lounge" zag ik er zo een, zomaar toevallig, hoewel een kookrubriek beloofd was van iemand die in een half uurtje voor de hele week zou gaan koken. Leek me leerzaam, maar ik moest genoegen nemen met een Hollandse knul en meid die in hun beste Engels mijn geboortedorp uitlegden.

De Haagse propganda probeerde toeristen en hun geld te lokken naar de winkels en terrasjes van Noordeinde en Grote Markt. Ook altijd leuk: de Gevangenpoort met zijn martelwerktuigen, of die glorieuze Scheveningse Pier. Dat het om een oud filmpje ging kon je afleiden uit de nog redelijke staat waarin Zwolsmans misbaksel verkeerde, al jaren te erg verrot om er nog veilig overheen te kunnen lopen, en net weer failliet doorverkocht. De veroudering bleek trouwens ook uit de kunstcollectie uit het Mauritshuis, die onderdak had gevonden in het Gemeentemuseum omdat de restauratie toen nog in volle gang was. alles hangt weer op zijn plek, wist u al van Tiktijd.

Nou ja, de boulevard was opgeknapt en daar staan nu beelden waar je (klein-) kinderen wel eens plezier aan zouden kunnen beleven. Moet het er wel minder koud zijn dan de laatste keer dat we er waren, vol akelige ontberingen aan de voet van de Pier.

.   .

iets van gelachen

Dat is nou ook wat. Zo'n paus, die de mensen voorhoudt dat ze heus zich niet net zo hoeven voort te planten als de konijnen. En dat uitgerekend op de dag waarop mijn  oudste kind jarig is. Zij is een uitgesproken fan van deze kerkvader, omdat hij al vaker opmerkelijk progressieve opvattingen geventileerd heeft. 

Zelf is ze niet heel erg katholiek, voor zover ik weet. Dat geeft haar de vrijheid om zich van zijn woorden ook weer niet al te veel aan te trekken. Ze heeft in elk geval al drie konijnekindjes om zich heen verzameld, bedoel ik maar. Zelfs is het jongste het stadium van de gemalen worteltjes ook alweer ruimschoots voorbij. Hij heeft zich daarenboven voor het eerst aan restauranteten gewaagd. Een smeltend hammetje met een smeuïg  hapje puree, hij kon het echt waarderen.

Onze collega-grootouders waren daar getuige van. Zelf waren we die avond naar de schouwburg gegaan. Die zat bijna helemaal vol met echte liefhebbers van Wim T. Schippers en aanhangers van het koor "Vocare", uit onze regio aangetrokken om mee te werken aan een absurdistisch toneelavondje. Met Schippers als pianist die al meteen zwaar onwel werd, maar gelukkig weer werd bijgebracht door glaasjes water en met een in mysterieuze taal gevat treurlied van een zangeres in rode jurk. Zo kwam het toch nog van een voldoende dilettantistisch uitgevoerd stuk Mozart op de vleugel. 

Te vooral onpas doken sprekers op, ook van buiten de zaal, of ambulancebroeders met een brancard die niet met lege handen wilden worden weggestuurd, en moesten wij ons afvragen wat de diepere betekenis kon zijn van de Sedgeway met berijder die uit de coulissen opdook en weer verdween. We leerden ondertussen over Duits- en Engelstaligen die (net als wij vroeger) beseften dat je voor het bakken van een of desgewenst veel meer koeken maar één pan nodig hebt, zodat het waanzin is om het tussen-ennetje dat er bij ons in geslopen is op te rekken tot een voorgeschreven pannenkoekpan of, wat dan ook logisch zou zijn, pannenkoekenpan.

De daarover in razernij ontstokene werd bijtijds afgevoerd naar een inrichting, maar op het toneel veranderde de situatie alras in een idyllisch picknickplekje met verliefde stellen op de fiets, gehinderd door landmeters die een nieuwe snelweg kwamen uitzetten. Waarna ontwikkelaars en gemeente bleken te kunnen gaan vergaderen in een café-restaurant. Met gedienstig personeel dat de vraag "hebt u iets van een kaart?" klantvriendelijk beantwoordde door een passend stukje af te scheuren en te overhandigen. de avond leek afgelopen toen Schippers na van pianist te zijn veranderd in een klusjesman zijn carrière afrondde als dirigent van het koor en nog op tuba en trompet had bijgedragen aan de kakofonische feestvreugde. Wij hadden buiten de waard gerekend en moesten als zaal nog een wedstrijdje aangaan met het koor, over wie zijn zelfgekozen noot het langst kon aanhouden.

Opgekikkerd kwamen we weer  buiten, na de ellende van de afgelopen weken. eindelijk weer eens ouderwets kunnen lachen.  We waren het met onze dochter al eens geweest dat de Nationale Wetenschapskwis zonder Schippers nooit meer het oude peil weet te bereiken. In "Vocare" herkende zij vijf mensen met wie ze zelf in een inmiddels opgeheven zanggezelschap actief is geweest.

vergeten gebieden

Door de misplaatste hegemonie van Amsterdam in onze media komt het bijna nooit voor dat je op radio of tv iets hoort over andere belangrije dorpen. Maar vanmorgen hoorde ik dan toch toevallig een prachtnummer over Haagse mèsjes, gezongen door zoiets als de Haagse Règers. In het lied wordt met kracht van argumenten betoogd dat die Haagze mèsjes toch echt wel onbetwist de allermooiste van de hele wereld zijn. Zelfs die van Sevilla kunnen er niet aan tippen.

Wie weet hoe de uitvoerenden het op zin Haags (ooievaars!) over règers , en meer in het bijzonder mèsjesrègers hadden, zal zich kunnen voorstellen hoe ik heb genoten zo op de vroege zondagmorgen. De Zeeuwse jongen sliep nog de slaap der onschuldigen, na het nieuws dat de landgenoten in zijn provincie er na een weekje protest al in geslaagd waren de afgedankte rode zwemmende leeuw weer in ere te herstellen. (Totdat de provincie een nieuw logo heeft laten uitwerken.)

beslist geen reigers, noch rode leeuwen

recyclen

Vandaag zag ik een dergelijke schoorsteenpijp geveild worden in het Britse programma 'bargain hunt'. Nog dertig euro waard, omdat ze zo leuk zijn als tuinornament. Plantje erin en je hebt een knusse oogvanger. Lijkt toch eigenlijk wel op de gresbuis die we zelf gebruiken als standaard voor ons vogelhuisje. Ook een mooi voorbeeld van hergebruik. Wel vraag ik me af, op de dag dat ons Sinterklaasfeest een beschermde status heeft gekregen vanwege zijn traditionele status, hoe zulke schoorstenen, hadden ze in ons land gestaan, onze Zwarte Pieten voor onoverkomelijke moeilijkheden zouden hebben gesteld.

lafhartig

Een oplage van drie miljoen exemplaren, vijfhonderd voor de Nederlandse markt. Morgen komt de nieuwe Charlie Hebdo uit. Met de profeet op de voorpagina, die ook al into "Charlie" is. en zich vergevingsgezind toont, bij al zijn verdriet. Nog steeds kunnen de Mohammedanen er niet om lachen. Alweer een verontwaardigde geestelijk leider die vindt dat er geprovoceerd wordt, en alweer doodsbedreigingen aan de dappere tekenaars die hebben doorgetekend. Ook bedreigingen aan degenen die het signaal afgaven dat de aanslagen niet moesten worden opgevat als te zijn gepleegd uit hun naam. Verbazingwekkend dat maar zo weinigen dat hardop durven uitspreken, trouwens. Lafheid, kenmerkte de daders en nu dus ook hun geloofsgenoten die er geen afstand van durven te nemen. Was dat nou zo moeilijk geweest? Arme Aboutaleb, al is hij een voorbeeld voor de burgemeester van Londen, naar het schijnt. 

ontzwemmen

Bij alle consternatie van de afgelopen dagen is alleen in Zeeland stilgestaan bij het ten onder gaan  van de Zeeuwse leeuw. U weet wel, dat beest dat zo dapper worstelde en ontzwom. Afgedankt door de provincie, die nu eindelijk ook wel eens mee wilde in de moderne tijd. Op het briefpapier prijkt nu een 'streepjescode' in twee kleuren, de ene het water verbeeldend, de andere het land. Nog meer verzet onder de stugge Zeeuwen dan tegen het prijsgeven van de Hedwigepolder of, ook een recente schok, het schrappen van de bushalte in Dreischor en daar niet alleen trouwens. Mijn huisZeeuw verbleekte.

stormen

Troost het, nu bijna iedereen sjarlie is en anderhalf miljoen mensen hun verdriet en vastberadenheid alleen al in Parijs tot uitdrukking hebben gebracht? Ik ervaar de historische gebeurtenis als een keerpunt. Vooral omdat de alerte verslaggevers die voor de Nederlandse televisie verslag deden, wisten te melden dat de Place de la Bastille vooral daarom zo bijzonder is,omdat op die plek de Bastille ooit bestormd geworden is. Een revolutionaire gedachte, vond ik.

sprakeloos

Ongezellig, maar er is na de aanslag in Parijs even geen aanleiding voor nader bericht.